
GIEKSA Arena
Od czerwca 2014 roku stadion GKS Bełchatów przy ul. Sportowej w Bełchatowie nosi nazwę GIEKSA Arena. Wyłoniono ją w specjalnym konkursie. Jak każdy klub, również „Brunatni” mają swój wyjątkowy dom, który rozwijał się przez dekady. Historia jednak zaczęła się skromnie – od boiska przy „Mickiewiczu”…
Wymiary boiska
105 m x 68 m
Pojemność stadionu
5264 miejsc
Historia boiska przy ul. Sportowej sięga aż 1936 r. i chwili oddania do użytku placu przy szkole podstawowej nr 3 im. Adama Mickiewicza przy ówczesnej ul. Politańskiej. Różnica poziomów między pełnowymiarowymi bramkami, w których nie było jeszcze siatek, wynosiła wówczas aż półtora metra! Boisko miało wymiary 90 x 60 metrów, nie posiadało żadnego ogrodzenia, a kształt obiektu wyznaczały doskonale znane kibicom piłkarskim topole. Przetrwało ono czasy wojenne, by po 1945 r. służyć dalej z pożytkiem dla miasta, ponieważ odbywały się na nim wszystkie zgromadzenia, zawody itp.
W 1950 r. boisko zostało przesunięte kilkadziesiąt metrów na zachód i miało już wymiary 100 x 65 metrów. Przy tej okazji postawiono także pierwsze ławki dla kibiców, którzy coraz częściej i liczniej gromadzili się na meczach piłkarskich zespołu RKS „Skra” Bełchatów. Coraz lepsze wyniki tej drużyny spowodowały dalszą rozbudowę stadionu, który po dwuletnim remoncie w lipcu 1956 r. zyskał szatnię i ławki w swej zachodniej części umożliwiające zebranie się blisko 1,5 tys. publiczności. Dodatkowo wokół boiska wybudowano 400-metrową bieżnię, skocznię w dal i wzwyż, boisko do siatkówki i koszykówki. Dokonano także wyrównania płyty boiska. W trakcie tych wszystkich prac powstała skarpa oddzielająca stadion od szkoły oraz ogrodzenie wewnętrzne i zewnętrzne. Na ten cel przewieziono ponad 3000 m3 ziemi, a kto żyw, w Bełchatowie ładował, woził i przemieszczał ziemię. Za to w miejscu dzisiejszej hali funkcjonowało boisko, które wychowało kolejne piłkarskie pokolenia miasta.
Na kolejną metamorfozę stadion musiał czekać 25 lat (1981 r.), w wyniku czego zespół GKS „Węgiel Brunatny” był zmuszony przez dwa lata rozgrywać swe spotkania w OSiR „Wawrzkowizna”. Jednak było warto, ponieważ dzięki temu powstały trybuny na kilka tysięcy miejsc siedzących i stojących. Zdaniem ówczesnych mediów i gości obiektu, rzeczywistość przerosła oczekiwania. Przede wszystkim stadion zyskał wspaniałą murawę, a samo boisko zostało ponownie powiększone (105×70 m) oraz dokonano niwelacji i drenowania. Wybudowano boksy dla zawodników rezerwowych, zainstalowano nowy zegar stadionowy, jak również rozbudowano budynek klubowy o nowe szatnie, saunę, punkt odnowy biologicznej, świetlicę, kawiarnię i pomieszczenia administracyjno-gospodarcze. Nie udałoby się to bez wsparcia pracowników kopalni (pisano o blisko 10 tys. załodze), a także czynu społecznego. Stadion co ciekawe spełniał wówczas przepisy FIFA. Nieoficjalnym otwarciem nowego domu górniczego klubu sportowego były dwa mecze międzynarodowego turnieju juniorów państw bałtyckich z udziałem Polski, a oficjalnym rozegrany 22 lipca 1984 r. mecz towarzyski GKS Bełchatów z pierwszoligową Pogonią Szczecin. 1 września 1985 r. Bełchatowskie Zakłady Przemysłu Bawełnianego przekazały stadion na stan Kopalni.
Za to w latach 2001-2009 miał miejsce remont, który całkowicie zmienił oblicze stadionu GKS Bełchatów. Zmieniono bryłę obiektu, a w pierwszej fazie remontu od podstaw zbudowano trybuny południową, zachodnią oraz wschodnią, zamontowano także zadaszenie. Każda z nich posiadała nowe, zielone siedziska. W latach 2007-2008 w miejscu sektora gości (na 1500 kibiców) zbudowano nową trybunę północną, która ma do dyspozycji 1068 siedzisk. Po zakończeniu tej inwestycji, w 2009 r. dokonano całkowitego zadaszenia trybuny południowej, dzięki czemu od tamtej pory cały stadion przy ul. Sportowej był w pełni zadaszony. W momencie zakończenia tej inwestycji stadion był trzecim w pełni zadaszonym stadionem piłkarskim w kraju.
Dodatkowo w pierwszej fazie remontu zainstalowano telebim, system podgrzewania murawy oraz sztuczne oświetlenie o mocy 2000 lx na czterech masztach, które zadebiutowało 17 października 2003 roku. Pojawiły się także piłkochwyty za obiema bramkami. W 2022 r. ówczesny administrator obiektu – MCS – dokonał wymaganej naprawy telebimu.
W swej historii stadion GKS Bełchatów dwukrotnie gościł seniorską reprezentację Polski (mecz z Cyprem w 1996 r. i Litwą w 2006 r.) oraz zespoły uczestniczące w finale Pucharu Polski (Groclin Grodzisk Wlkp. – Korona Kielce w 2007 r. i Legia Warszawa – Wisła Kraków w 2008 r.). W 2007 r. GKS Bełchatów rozegrał tutaj mecz finału Pucharu Ekstraklasy z Groclinem Grodzisk Wlkp., pechowo przegrany 0:1. Występowały tu również młodzieżowe reprezentacje Polski.
Co ciekawe, przez lata stadion służył nie tylko piłkarzom GKS Bełchatów. W 2011 roku w roli gospodarza trzy mecze ligowe (z Lechem Poznań, Legią Warszawa oraz Górnikiem Zabrze) rozegrał Łódzki Klub Sportowy. Po ośmiu latach uczynił to Raków Częstochowa, który przez dwa sezony (2019/2020 oraz 2020/2021) gościł tutaj kluby Ekstraklasy, ponieważ jego obiekt nie spełniał wymogów licencyjnych. To samo w okresie od kwietnia 2022 r. do kwietnia 2023 r. czyniła Skra Częstochowa w rozgrywkach 1 ligi. Dodatkowo 10 grudnia 2023 r. mecz ligowy w roli gospodarza rozegrała tutaj Odra Opole.
Kalendarium stadionu
- 1981 r. - początek modernizacji stadionu
- lato 1984 r. - koniec modernizacji stadionu
- 27.08.1996 r. - mecz towarzyski Polska - Cypr
- 2001 r. - początek modernizacji stadionu
- 17.10.2003 r. - inauguracja sztucznego oświetlenia
- 2.05.2006 r. - mecz towarzyski Polska - Litwa
- lato 2006 r. - inauguracja podgrzewanej murawy
- 1.05.2007 r. - finał Pucharu Polski
- 10.06.2007 r. - finał Pucharu Ekstraklasy z udziałem GKS
- 13.05.2008 r. - finał Pucharu Polski
- jesień 2008 r. - oddanie do użytku ostatniej trybuny (północnej)
- 2009 r. - pełne zadaszenie trybuny południowej